Warunki hydrograficzne (D7) jedna z 11 cech opisujących stan środowiska morskiego. Określa ona zmienność właściwości chemicznych i fizycznych wody morskiej takich jak zmiany aktywności fal, prądów, zasolenia i temperatur wody i ich oddziaływanie na organizmy wodne. Cecha ta wiąże się bezpośrednio z wpływem działalności człowieka w zakresie modyfikowania brzegów i dna morskiego.

Dla każdej z 11 cech opracowano parametry opisujące ją i określono sposób oceny, czy poszczególne akweny są w stanie dobrym (GES), czy też nie spełniają wymagań (subGES).

Dla cechy warunki hydrograficzne określono dwa kryteria – jedno kryterium pierwszorzędne i jedno drugorzędne.

Pierwsze kryterium (D7C1) dotyczy zasięgu i rozkładu przestrzennego stałych zmian warunków hydrograficznych dna morskiego i słupa wody. Ma ono charakter podstawowy, pozwalający na ocenę stanu akwenów w ramach analizowanej cechy. Wskaźnikami w obrębie analizowanego kryterium odnoszącego się do warunków hydrograficznych jest:

• sumaryczna powierzchnia dna zajęta przez budowle hydrotechniczne,
• sumaryczna długość liniowych budowli hydrotechnicznych w obrębie dna i brzegu morskiego,
• powierzchniowy i liniowy zasięg przestrzenny presji fizycznych zakłóceń dna morskiego.

Powyższe elementy analizowane są dla jednolitych części wód przybrzeżnych (pasa wód morskich zlokalizowanego w bezpośrednim sąsiedztwie lądu) oraz jednolitych części wód przejściowych (stref mieszania się wód morskich i słodkich związanych z ujściowymi odcinkami rzek).

Drugim kryterium (D7C2) dla cechy warunki hydrograficzne jest zasięg przestrzenny każdego negatywnie dotkniętego siedliska bentosowego ze względu na stałe zmiany warunków hydrograficznych. To kryterium ma charakter drugorzędny w stosunku do zasięgu i rozkładu stałych zmian warunków. Jego ocena służy wsparciu i potwierdzeniu wniosków w dotyczących oceny stanu dla cechy Warunki hydrograficzne. Wskaźnikiem określającym omawiane kryterium drugorzędne jest krajowy wskaźnik zmian odporności ekosystemu (WskZm) wyrażony w postaci zagregowanej w stosunku do powierzchni JCWP przejściowych i przybrzeżnych i długości linii brzegowej.

Powyższy wskaźnik odnosi się go jednolitych części wód przejściowych i przybrzeżnych, a jako wartość graniczną dla dobrego stanu przyjmuje się 10 %. Przekroczenie tej wartości oznacza, że dana część wód nie osiąga dobrego stanu (subGES).

Podstawą do oceny warunków hydrograficznych są wyniki Programu monitoringu wód morskich. Obejmują one charakterystykę właściwości fizycznych w kolumnie wody, a także siedlisk bentosowych w zakresie ich charakterystyki oraz rozmieszczenia i zasięgu.

Na podstawie ww. wyników z uwzględnieniem kryterium D7C1 stan jednolitych części wód silnie zmienionych (Zalew Szczeciński, Zalew Wiślany, Ujście Wisły Przekop) odpowiada subGES, a stan pozostałych akwenów – uznano za dobry.

Głównym celem dla cechy „warunki hydrograficzne” zgodnie z zapisami aktualizacji Programu ochrony wód morskich jest ograniczanie oddziaływania stałych zmian brzegów i dna morskiego wpływających na warunki hydrograficzne i organizmy wodne. Sposób osiągnięcia tego celu również zdefiniowano w ww. dokumencie jako dwa działania:

• ustanowienie stref wolnych od trwałych ingerencji antropogenicznych w planach zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich i planach ochrony obszarów Natura 2000
• opracowanie koncepcji wzmocnienia sieci morskich obszarów chronionych,
• prawne ustalenie maksymalnej skali przekształceń brzegów i dna morskiego.

Wdrożenie zapisów aktualizacji Programu ochrony wód morskich stanowi kluczowy element pozwalający na poprawę stanu Morza Bałtyckiego, także w zakresie warunków hydrograficznych.